ما کیگایی ها لوچ شدیم، چرا که تو را نشان دادیم و تو چشم ِ هایت را آغول کردي و عفن نداشته ات را به ما پاشیدي. چرا که این، غضب ناچیزي نبود. و فرزندانمان نیز همچنان لوچ و ّ متعفن ماندند؛ چه آن، گناهی نابخشودنی بود...